Feromonen zijn ‘communicatiemoleculen’: chemische stoffen zonder geur of smaak die boodschappen overbrengen naar een ander lid van dezelfde soort. Het zijn een soort ‘buitenboordhormonen’: stofjes die niet in je eigen lichaam reacties teweegbrengen, maar in dat van een ander.
Bron: Psychologen Magazine
Feromonen kunnen verschillende soorten boodschappen overbrengen, bijvoorbeeld seksuele. Van de mannelijke zijdemot is bekend dat hij één feromoonmolecuul van een mottenvrouwtje al op kilometers afstand kan detecteren en vervolgens alle bezigheden staakt om haar te traceren.
WE kunnen moeilijk en zweverig doen over verliefdheid en seks, maar naar mijn bescheiden mening heeft ‘verliefdheid’ te maken met onze behoeften, verlangens, hormonen en feromonen. Zoals hierboven beschreven spelen feromonen een belangrijke rol in lustgevoelens en ‘vlinders in je buik’. Dat is niet zweverig, maar intiem, seksueel van aard. Aangezien de mens een ‘vleselijk dier’ is, niet minder dan de overige dieren, bestaat dat oorspronkelijke instinct om feromonen waar te nemen, alleen is het bij mensen vaak naar de achtergrond verdrongen. Een parfum kan die gemaskeerde geuren versterken, vandaar dat bij een bepaalde geur seksueel verlangen wordt versterkt. In de aloude wijsheid, zoals deze in de voorchristelijke tijd nog volop aanwezig was, werden (en worden) geuren gecombineerd, gedestilleerd uit bloemen, harsen in een subtiel mengsel, om de aantrekkingskracht te vergroten. Magie (oorspronkelijk Magi, van het Perzische woord voor geleerdheid en kennis), maakte gebruik van deze kennis om middelen te vervaardigen die de ontvankelijkheid voor een potentiële liefdespartner te stimuleren. Ook kleding benadrukt dit. Mensen met autisme hebben een hogere gevoeligheid voor kleuren, geuren, smaak, licht en dergelijke en staan wat dit betreft was ‘oorspronkelijker’ bij onze dierlijke natuur.
Sinds kort heb ik een vriendin en bij ons lijkt het vanzelfsprekend te zijn dat we wederzijdse aantrekkingskracht ervaren, iets wat de overige dieren ook als als ‘ingeboren’ in zich hebben. Oorzaken daarvoor zijn wellicht te vinden in de wederzijdse aantrekkingskracht, het verlangen, onze tegengestelde karaktereigenschappen, interesses en dergelijke.
SEKS is iets waar we ons niet voor hoeven te schamen, we mogen onszelf overgeven aan deze natuurlijke behoeften en een ‘seksuele moraal‘ is een ‘Contradictio In terminis’ (een begrip wat in tegenspraak is met zichzelf), behalve dat we onze grenzen moeten afbakenen, om ons niet schuldig te maken aan grensoverschrijdend gedrag, zoals dit binnenkort in de wet wordt opgenomen. Persoonlijk ben ik altijd redelijk aseksueel geweest, totdat ik 5 jaar geleden met mijn transitie begon en mijn puberteit op gang kwam. Toen pas heb ik gemerkt wat seksuele behoeften zijn en mijn toegegeven aan het natuurlijke verlangen. Seks is gewoon gezond, binnen de grenzen die wij afbaken, maar taboes bestaan niet, wel binnen de maatschappij, maar in een seksuele relatie mogen we experimenteren en elkaar aftasten door onze verlangens en voorkeuren duidelijk te maken.
Die ‘verliefdheid’ is dus geen roze wolk van zweverigheid, maar een gewoon natuurlijk, lichamelijk proces van aantrekkingskracht wat door hormonen, feromonen en andere endocrine stoffen wordt veroorzaakt. Het is iets moois, heerlijk om je samen aan over te geven, zonder enige schaamte.
